Wiersze z psychiatryka

Cisza jest

ukojeniem

Jest spokojem

serca

Jest esencją

duszy

CIsza jest

błogosławieństwem

Jest muzyką

poetów

Jest mym

wybawianiem.

Choas, gonitwa myśli

w głowie

Niedokończone słowa, wyrazy

całe zdania

Kropka, przecinek, samotny

wielokropek

Samotność, pustka, nicość

w istnieniu 

Puste myśli zagwatwanie

rozczarowanie

Nadzieja bez wiary

ożywa

Po chwili pada

bez życia.

Moja dusza została

ukrzyżowana

Na palu serca

naiwności

Ku niebu swój 

krzyk

Rozpaczy dziś wznoszę

ostatni

Tortura, pokuta przez

los

Boleśnie mi zadana

Dusza bezwładnie zaraz

skona 

Me ciało obdarte

na 

Pastwę złego losu

rzucone.

Poza zasłonę świata

ma dusza sięga

Do świata, w którym

me serce klęka

Gdzie TY jesteś >

Tak wiele obiecałaś

Żadnego ze słów

nie dotrzymałaś

Serce me wzięłaś 

w kawałki pocięłaś

Beztrosko na wiatrze

je rozrzuciłaś.

Zostaliśmy wybrani

poświęciliśmy życie

walcząc o honor

Ubiliśmy bestie

poświęcając siebie

na ołtarzu przeznaczenia

Nie wspomni

jednak nikt

o walce tej

Zostaliśmy wybrani

Naszym przeznaczeniem 

jest wieczna walka

Nie zazna

spokoju nikt

dopóki płynie krew

NIe zazna 

spokoju nikt

dopóki żyje duch.

Już nigy więcej

nie 

Pozwalę by otwarło

się

Me zranione serce

Juź nigdy więcej

nie

Pozwolę by zakochało

się

Ma pocięta dusza

Już na zawsze

będę

Skryty w cieniu

swych

Niewypowiedzianych marzeń

Szkalny zamek duszy

mej

Tak niezwykle kruchy

jest

Rzeka nadzieji weń

wpływa

Chmury porażki idą

za nią 

Każda rysa coraz

bardziej

Kruszy jego mur

szkła 

Jestem tylko pęknięciem 

weń

Widzisz choć wzrok

odwracasz

Słyszyz choć uszy

zatykasz

Mówisz choć usta 

zakrywasz

Nie pozwól by 

runął 

Szklany zamej duszy

mej