Wiersze z psychiatryka

Szepty w ciemności

nie pozwalają mi

spać

Szepty w ciemności

nie pozwalają mi

śnić

Szepty w ciemnośći

nie pozwalają mi

się bać

Szepty w ciemności

co noc je

słyszę

Szepty w ciemności 

już nigdy nie 

zostawią

mnie.

Jest tala część,

której

Nigdy Ci nie

pokaże

Trzymam ją w 

zamknięciu

Lecz nie kontroluje

jej

Jest pod skórą

i 

drapie mocno mnie

Ja 

nie chcę by

zranią Cię

Ja czuję się 

jak bestia

Lecz tyko Ty 

uspkoisz ją.

Mój okręt z wolna

tonie

Myślą, że oszalałem

lecz

Nie znają moich uczuć

Krążą dookoła niczym 

sępy

Chcą mnie złamać i 

zmyć

MOje kolory

Potrzebuję pomocy wiem

że

Tu jesteś wyczuwam Twoją

obecność

Ocal mnie zanim stanę

się

Swoim najgorszym wrogiem.

Gdybym był ptakiem

to miałbym skrzydła,

Gdybym był rybą

to miałbym płetwy,

Gdybym był psem

to miałym ogon,

Gdybym był gadem

to miałbym łuski,

Gdybym był płazem 

to miałby śluz,

Gdyż jestem człowiekiem 

to mam serce

i duszę.

Korzenie drzewa sięgają

głęboko

W otchłań mej poranionej 

duszy

Duszą i ranią niczym

sztylety

I w końcu pęknę

niczym 

Tafla szkła na tysiąc

i

jeden odłamków.

Samotne drzewo stoi

wśró wzgórz

Pod zachmurzonym niebem

deszczu opadzie

Przy złamanej wierze

czerwonej ścieżce

Ostatnim swym tchem

szuka nadzieji.

Dlaczego właśnie Ty

mnie pokochałaś ?

Dlaczego właśnie Ty

życie mi zabrałaś ?

Budzę się z krzykiem,

znów mam,

Kolejny nocny koszmar

Nie mam już siły 

z samego rana 

ma głowa jest ociężałą

Upadam zanim powstanę ,

znów słyszę głosy,

tych co chcą mnie ukarać

Potwarny tajfun rozrywa

mój umysł na strzępy

Jest jak pęknięta

tafla szkła

Cienie krążą niczym 

upiorne sępy

Chcą zmyć me kolory

Nikt mnie nie ocali

Moje demony

Przejmują kontrolę.